شیوع شناسی لکنت زبان در دانش آموزان دوره ابتدایی و عوامل خانوادگی مرتبط با آن

هدف این پژوهش شیوع شناسی لکنت زبان در دانش­آموزان دوره ابتدایی و عوامل خانوادگی مرتبط با آن بود. روش پژوهش توصیفی از نوع زمینه­یابی مقطعی و علّی-مقایسه­ای(مورد شاهدی)بود. جامعه آماری کلیه دانش­آموزان مقطع ابتدایی شهر اردبیل در سال­تحصیلی 1395-­1394 بودند که به روش نمونه گیری خوشه­ای چند مرحله­ای انتخاب و شناسایی شدند. بعد از شناسایی تعداد 30 نفر دارای لکنت و 30 نفر بدون لکنت به عنوان نمونه آماری انتخاب شدند. گردآوری اطلاعات با پرسشنامه­های الگوهای ارتباطی خانواده، رتبه­بندی والد- کودک، تعارضات والدین و کیفیت زندگی صورت گرفت. تجزیه و تحلیل اطلاعات باآزمون آماری تحلیل ممیزی صورت گرفت. یافته­ها نشان داد میزان شیوع لکنت زبان 91/4 درصد (پسر 08/6درصد و دختر 16/3 درصد) می­باشد. بعلاوه جلب حمایت فرزندان، رابطه فردی باخویشاوندان و رابطه خانوادگی با همسر و دوستان در والدین کودکان بدون لکنت زبان بیشتر بود. الگوی جهت­گیری گفت و شنود در دانش­آموزان بدون لکنت زبان و الگوی جهت­گیری همنوایی در دانش­آموزان با لکنت زبان بیشتر بود. همچنین رابطه والد با فرزند و کیفیت زندگی و مولفه­های سلامت روانی و سلامت محیط در والدین دانش­آموزان بدون لکنت زبان بیشتر از گروه دیگر بود. در نتیجه می­توان بیان کرد شیوع لکنت در بین دانش­آموزان دوره ابتدایی شهر اردبیل همپا با دیگر مناطق بوده و نقش برخی از متغیرهای خانوادگی در شیوع لکنت پررنگ تر می­باشد.